Kendimi bildim bileli ülke olarak zor dönemlerden geçmekteyiz. Sonradan kendimi bilmediğim zamanlarla ilgili yaptığım onca araştırmanın ardından da sonuç hep aynı; çok zor zamanlardan geçmişiz.

Kapitalizmin hüküm sürdüğü dünyada kolay zamanlardan geçen ülke ya da halk da yok zaten. Kısacası bir tek biz değiliz zor zamanlardan geçen. Tüm dünyanın derdi derdi hemen hemen aynı.

Yine aynı ikilemeyle devam edecek olursam, numaralandırdığımız dünya savaşlarına bir yenisini daha ekleyebilmek için insanoğlu kendini yırtıyor. Bu bir bakıma dünyanın genel problemi. Oysa benim anlatmak istediğim daha lokal bir konu.

Yazımın başlığından da anlaşılacağı üzere camiler üzerinden yürütülen kirli ve bir o kadar da tehlikeli bir siyaset. Her nasılsa siyasetin bu çirkin yüzü birkaç gündür ülke gündemine oturmuş durumda. Bir bakıma bedelini canımızla ödediğimiz COVID-19 belasını bile unuttuk…

Gelin hep yakın tarihimize gidelim;

19-26 Aralık 1978…

Kahramanmaraş…

19 Aralık 1978 tarihinde Kahramanmaraş’taki Çiçek Sineması’nda bir film gösterilecektir. Cüneyt Arkın’ın başrolünü oynadığı milliyetçi unsurlarla bezeli Güneş Ne Zaman Doğacak filmi oynadığı sırada saatler akşam saat 9’u gösterirken sinema salonunun içinde bir patlama olur. Bu patlama Maraş Olaylarının başlamasına sebep olur. Söylentiye göre sinemaya bombayı solcular atmıştır. Fısıltı gazetesi bir anda istenen tirajını yapar. Sağ görüşlü vatandaşlara göre bu saldırı solcu Aleviler tarafından yapılmıştır. O gece kızgın ülkücüler tarafından Kahramanmaraş CHP İl Binası, PTT ve TÖB-DER binalarına saldırılar olur. Devamında ise bir misillemeyle Alevi vatandaşların yoğun olarak yaşadıkları Yörükselim Mahallesindeki bir kahvehaneye bomba atılır. Fısıltı gazetesi baskı üzerine baskı yapar ve can alıcı bir manşet daha atar;

“Aleviler Kuran-ı Kerim yakıyor!”

Alevilerin oturdukları evler gece kimliği belirsiz kişiler tarafından işaretlenmektedir. Oysa ne bombayı solcular atmışlardır, ne de Kuran-ı Kerim’i yakmışlardır…

Kahramanmaraş’ta iş çığırından çıkmıştır. Kentteki Alevi-Sünni çatışmasının boyutları korkunç ölçüdedir. Vali olayların yatışması için askeri destek ister ama dönemin hükümeti kentte askeri bir müdahalenin olmadığına karar verir. Polis ve halk karşı karşıyadır. Bu çatışmayı önlemek için kentteki polis gücü görev dışı bırakılır. Dönemin Emniyet Müdürü ise hepimizin çok yakından tanıdığı bir isimdir; Abdülkadir Aksu…

Saldırılar sonucunda resmi verilere göre 150 kişi öldürülür. 176 kişinin de yaralandığı bildirilir. Alevilere ait 200'ün üzerinde ev yakılmış, 100'e yakın işyeri tahrip edilmiştir. Gayri resmi rakamlara göre ise ölü sayısı 500’ün üzerindedir.

Olayın failleri ise yıllar sonra ortaya çıkar. Sinemaya bombayı atan Ökkeş Kenger adlı ülkücü bir gençtir. Sonradan soyadını Şendiller olarak değiştirecek ve 1991 yılında Refah Partisi’nden 19. Dönem milletvekili olarak meclise girecektir…

Maraş Olayları 12 Eylül Askeri Darbesi’ne giden yolu açan bir vahşet senaryosu olarak tarihe geçer.

Darbe sonrasında da Türkiye’de normalleşme sağlanamaz.

2 Temmuz 1993’te Sivas’taki Madımak Oteli Katliamı da ülkenin yüksek gerilim hatlarını sürekli besleyecek bir olay olarak tarihteki yerini alır. Türkiye’nin sanatçıları ve emekçileri o yangında can verir. 35 güzel insan sonsuzluk kapısından geçer…

12 Aralık 1997 tarihinde Siirt’te okunan bir Ziya Gökalp şiiri de ülke siyasetine yön vermiştir.

“Minareler süngümüz, kubbeler miğfer,

Camiler kışlamız, müminler asker…”

Bugüne geldiğimizde halkı galeyana getirebilmek için seçilen mekanlar yine aynı; Camiler…

Çünkü son dönemde siyasilerin her türlü eğip bükebilecekleri bir yapı haline getirilen camilerde siyaset de yapıldı, siyasi propagandaya yardım edecek televizyon programları da. Camilerde seçim için oy istendiğini, eğer istenen yere mühür basılmazsa bunun karşılığının cehennem olacağını, Cuma hutbelerinde bu durumu çağrıştıran vaazlar verildiğini… örnekleri yazmakla bitmez.

Tek parti döneminde camilerin kapatıldığı, yıkıldığı, geneleve çevrildiği gibi aşağılık yalanlara girmiyorum bile. Biraz vicdanınız ve dini inancınız varsa bunlara inanmazsınız olur biter…

İki gün önce ise camiler bir başka rezil olaya alet edildi.

İzmir'deki camilerin minarelerinden çalınan İtalyan Partizan Marşı “Bella Çiao”

CHP’li İzmir Büyükşehir Belediye Başkanı Tunç Soyer’in bu marşı söylemesinden bir hafta, “Bella Çiao benimle özdeşleşti” demesinden iki gün sonra minarelerden bu marş duyuldu.

Kars’ta ise AKP’nin seçim müziği “Dombra” minarelerden yankılandı. Bugün de yine İzmir'deki camilerin minalerinde bu kez Selda Bağcan şarkıları duyuldu.

Birileri bu durumu kanatabilmek için sürekli kaşırken, birçok şuursuz sol görüşlü ve ateist ise bu durumu salakça alkışladı. Onlara göre hükümete bir mesaj verilmekteydi. Ya gerçekte neler oluyordu?

Maraş mı? Çorum mu? Madımak mı?

Bu ülke ne provakatörlerle ne provakatörlerin oyununa gelenlerle bir arpa boyu yol alamaz…